Vasiljko Vukoje, dopisnik Portala Forum iz Australije
Australija je jedna od država u kojoj vlada stroga podjela javnog i duhovnog života, u kojoj je crkveni život potpuno odvojen od državne uprave. Među stotinama vjerskih organizacija, Srpska pravoslavna crkva ima u društvu isti položaj kao i druge vjerske zajednice, ali ima i iste obaveze a ne samo prava.
Istorija Srpske pravoslavne crkve vraća nas u četrdesete godine prošloga vijeka, kad su tadašnji useljenici, uglavnom pripadnici poraženog četničkog pokreta, iz logora u Nemačkoj i Grčkoj, došli u Australiju i počeli s organizacijom vjerskog života.
Od tada već, počinju i sukobi među sveštenstvom i onima koji upravljaju crkvama, a koji ne prestaju do danas. Za raniji period ne znam, ali u posljednjih tridesetak godina koliko sam na Petom kontinentu, svi sukobi, svađe i fizički napadi jednih na druge, prouzročeni su borbom za boljim položajem u crkvenoj hijerarhiji i upravljanju njima, odnosno interesom.
U današnjim savremenim životnim uslovima, Crkva se nalazi u teškom položaju nedostatkom materijalnih sredstava, manjim brojem vjernika, iako još uvijek predstavlja jedinu kohezionu snagu Srba u Australiji, jer jalovi i neaktivni Vučićevi ambasadori i njihovi pdređeni, uglavnom su organizacija za sebe i sa stvarnim životom Srba u Australiji nemaju konkretne veze.
Poslije strahovlade nekadašnjeg vladike Irineja, koji je doveo do novog velikog raskola među vjernicima Srpske pravoslavne crkve i koji je potrošio preko pet miliona dolara tužeći sve one koji su njegovoj pomahnitaloj ličnosti pokušali stati na kraj, situacija je izgledala koliko toliko normalna, dok ponovo nisu izašle na svjetlost dana, borbe interesnih skupina za najveće božanstvo SPC u Australiji, odnosno za dolar.
Danas je prestao radni odnos svešteniku V.K. rođenom u Smederevu koji je prije šest godina doselio s porodicom u Adelaide, samo zato što nije htio da svira po notama tzv. Slobodne Srpske pravoslavne crkve, odnosno tzv. Episkopa, još uvijek ćosavog Hristifora i njegove bratije. Razlog i da ne navodim je isti kao i svi sukobi među popovima, podjela plijena.
Crkva Sv.Save na Hindmarshu u Adelaide ima dugu tradiciju i ulogu među srpskim doseljenicima, ali otkada su je preuzeli pučisti protiv Irinejeve samovolje, kola su posebno krenula nizbrdo dolaskom rečenog Hristofora, da bi s današnjom odlukom bio zabijen posljednji ekser u mrtvački sanduk nekada vrlo poštovane crkvene zajednice u Adelaide.
Obični srpski čovjek, s nevjericom i tugom primio je odluku o odlasku sveštenika V.K., koji je, usuđujem se napisati, bio jedinstven sveštenik, koji je po meni, promašio profesiju, zato što je pošten i human i koji je za razliku od svih drugih srpskih popova u Australiji, jednostavno rečeno čovjek u punom smislu te uglavnom zaboravljene riječi.
