BEOGRAD, 11. septembar 2021. – Univerzalne vrednosti i značenja, snažne neosimbolističke poetike, usredsređenost na kompleksne likovne izazove, arhetipovi idealne žene – objedinjeni su prvom samostalnom izložbom beogradskog umetnika Đorđa Milutinovića koja će biti otvorena u utorak, 14. septembra u 19 časova.
Postavka, koja sadrži dvadesetak likovnih dela, visoko je estetizovana sinteza crteža i slika (često objekata) mladog umetnika, na temu bezvremene lepote i posvećenosti ženskim likovima.
Najvažnija osobina simbolističkog slikarstva je potreba da se čulni svet približi i poistoveti s neprolaznim. Sanjarski, vodeći se čistotom postojanja ljudskog bića, Đorđe je kao lajtmotiv postavke odabrao sofisticirane aktove, neraskidivo spojene sa floralnim segmentima. Figure i portreti mladih žena izražene personalnosti… usnule ili širom otvorenih očiju, zaustavljene u pokretu, traganju, šaputanju, snevanju… plene uravnoteženošću, lepotom pojedinosti i promišljenom ikonografijom. To se najbolje ogleda kroz skladne slike i objekte s detaljima – tananih vilin konjica kao simbola snova i nesvesnog, muva kao obeležja nemoći i krinova kao znamenja nevinosti i bezuslovne ljubavi.
U nizu pažljivo odabranih ženskih portreta, dominira i jedan muški, u kome sagledavamo Đorđev intiman odnos prema ovoj tematici. Acentovane istinske emocije i karaktera, portret erudite i akademika – Vladete Jerotića, zrači onim što mu je – za života, bilo esencijalno – doslednost sebi, plemenitost i mudrost.
Kada govorimo o monohromatskim crtežima, koje Đorđe neumorno stvara, posmatramo ih kao autonomna likovna dela jer nisu predlošci za uljane slike. U njima se ispoljava predan i minuciozan odnos prema toj likovnoj disciplini. Serijom kompaktno tkanih poteza, sazdane su varijacije crteža naoko nestvarnih mladih žena, čije posebnosti i savršenstvo nisu samo u prefinjenoj figuri – već u misterioznom pogledu ili nepretencioznom gestu.
Cikličnim pristupom temi, sagledavamo umetnikovu stalnu potrebu i traganje za suštinskom lepotom. U vremenima komercijalizacije telesnosti, Milutinović je okrenut metafizičkom, nikako banalnom. Neraskidiv deo mizanscena crteža čine floralni motivi (filigransko – magični), kompoziciono objedinjeni s gracilnim ženskim figurama. Tajanstvene scenografije upotpunjuje i odnos stvaraoca prema simbolici. Izdvojila bih crtež akta s kameleonom – znamenjem prilagođavanja – i muški portret s kolibrijima – donosiocima sreće.
U opusu Đorđa Milutinovića primećujemo izrazito analitičan pristup vanvremenskim temama. Ravnopravno su zastupljene uljane slike, crteži i objekti, kompoziciono-koloritski harmoničnih celina, u kojima vlada prefinjeni narativ. Izraziti portretista, koji provlači jaku notu simbolističkog, umetnički kredo zasniva na crtežu koji je bit svega.
Maja Živanović, likovni kritičar i novinar
